پلی‌اتیلن معمولاً به یکی از چندین ترکیب اصلی طبقه‌بندی می‌شود که رایج‌ترین آنها شامل LDPE، LLDPE، HDPE و پلی‌پروپیلن با وزن مولکولی بسیار بالا است. انواع دیگر آن شامل پلی‌اتیلن با چگالی متوسط (MDPE)، پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بسیار کم (ULMWPE یا PE-WAX)، پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بالا (HMWPE)، پلی‌اتیلن با پیوند عرضی با چگالی بالا (HDXLPE)، پلی‌اتیلن با پیوند عرضی (PEX یا XLPE)، پلی‌اتیلن با چگالی بسیار کم (VLDPE) و پلی‌اتیلن کلردار (CPE) است.
پلی‌اتیلن با چگالی کم (LDPE) ماده‌ای بسیار انعطاف‌پذیر با خواص جریان منحصر به فرد است که آن را به ویژه برای کیسه‌های خرید و سایر کاربردهای فیلم پلاستیکی مناسب می‌کند. LDPE دارای شکل‌پذیری بالا اما استحکام کششی پایینی است که در دنیای واقعی با تمایل آن به کشش در هنگام کرنش مشهود است.
پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE) بسیار شبیه به LDPE است، اما مزایای بیشتری را ارائه می‌دهد. به طور خاص، خواص LLDPE را می‌توان با تنظیم اجزای فرمول تغییر داد و فرآیند کلی تولید LLDPE معمولاً انرژی کمتری نسبت به LDPE مصرف می‌کند.
پلی‌اتیلن با چگالی بالا (HDPE) یک پلاستیک مقاوم و نسبتاً سفت با ساختار کریستالی پلی‌اتیلن-hdpe-trashcan-1 است. این ماده اغلب در پلاستیک برای کارتن‌های شیر، مواد شوینده لباسشویی، سطل‌های زباله و تخته‌های برش استفاده می‌شود.
پلی‌اتیلن با وزن مولکولی فوق‌العاده بالا (UHMW) نوعی پلی‌اتیلن بسیار متراکم است که وزن مولکولی آن معمولاً چندین برابر بیشتر از HDPE است. این ماده را می‌توان به نخ‌هایی با استحکام کششی چندین برابر بیشتر از فولاد ریسید و اغلب در جلیقه‌های ضد گلوله و سایر تجهیزات با کارایی بالا استفاده می‌شود.
زمان ارسال: ۲۱ آوریل ۲۰۲۳