تولید سود سوزآور.

سود سوزآور(NaOH) یکی از مهمترین ذخایر خوراک شیمیایی است که مجموع تولید سالانه آن 106 تن است. NaOH در شیمی آلی، در تولید آلومینیوم، در صنعت کاغذ، در صنایع غذایی، در ساخت مواد شوینده و غیره استفاده می شود. سود سوزآور یک محصول مشترک در تولید کلر است که 97 درصد آن را مصرف می کند. محل توسط الکترولیز کلرید سدیم.

سود سوزآور بر اکثر مواد فلزی، به ویژه در دماها و غلظت های بالا، تأثیر تهاجمی دارد. با این حال، برای مدت طولانی شناخته شده است که نیکل مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی در برابر سود سوزآور در تمام غلظت ها و دماها نشان می دهد، همانطور که شکل 1 نشان می دهد. علاوه بر این، به جز در غلظت‌ها و دماهای بسیار بالا، نیکل در برابر ترک خوردگی ناشی از تنش مقاوم است. بنابراین، آلیاژهای استاندارد نیکل 200 (EN 2.4066/UNS N02200) و آلیاژ 201 (EN 2.4068/UNS N02201) در این مراحل تولید سود سوزآور، که به بالاترین مقاومت در برابر خوردگی نیاز دارند، استفاده می‌شوند. کاتدهای موجود در سلول الکترولیز مورد استفاده در فرآیند غشایی نیز از ورقه های نیکل ساخته شده اند. واحدهای پایین دست برای تغلیظ مشروب نیز از نیکل ساخته شده اند. آنها بر اساس اصل تبخیر چند مرحله ای عمدتاً با اواپراتورهای فیلم در حال سقوط عمل می کنند. در این واحدها از نیکل به شکل لوله یا ورق لوله برای مبدل های حرارتی پیش از تبخیر، به عنوان ورق یا صفحات روکش دار برای واحدهای پیش تبخیر و در لوله ها برای انتقال محلول سود سوزآور استفاده می شود. بسته به سرعت جریان، کریستال‌های سود سوزآور (محلول فوق اشباع) می‌توانند باعث فرسایش لوله‌های مبدل حرارتی شوند که باعث می‌شود بعد از یک دوره عملیاتی ۲ تا ۵ ساله تعویض شوند. فرآیند اواپراتور فیلم سقوط برای تولید سود سوزآور بسیار غلیظ و بی آب استفاده می شود. در فرآیند فیلم سقوط که توسط Bertrams توسعه یافته است، نمک مذاب در دمای حدود 400 درجه سانتیگراد به عنوان محیط گرمایش استفاده می شود. در اینجا باید از لوله های ساخته شده از آلیاژ نیکل کم کربن 201 (EN 2.4068/UNS N02201) استفاده شود زیرا در دماهای بالاتر از حدود 315 درجه سانتیگراد (600 درجه فارنهایت) محتوای کربن بالاتری از آلیاژ استاندارد نیکل 200 (EN 2.4066/UNS N02200) است. ) می تواند منجر به بارش گرافیت در مرزهای دانه شود.

نیکل ماده ترجیحی برای ساخت اواپراتورهای سود سوزآور است که در آن فولادهای آستنیتی قابل استفاده نیستند. در حضور ناخالصی‌هایی مانند کلرات‌ها یا ترکیبات گوگردی - یا زمانی که به استحکام بالاتری نیاز است - در برخی موارد از مواد حاوی کروم مانند آلیاژ 600 L (EN 2.4817/UNS N06600) استفاده می‌شود. همچنین برای محیط های سوزاننده، آلیاژ 33 حاوی کروم بالا (EN 1.4591/UNS R20033) مورد علاقه است. اگر قرار است از این مواد استفاده شود، باید اطمینان حاصل شود که شرایط عملیاتی باعث ایجاد ترک خوردگی تنشی نمی شود.