رزین PVC حاصل از پلیمریزاسیون به دلیل پایداری حرارتی پایین و ویسکوزیته مذاب بالا، بسیار ناپایدار است. قبل از پردازش و تبدیل به محصولات نهایی، باید اصلاح شود. خواص آن را می‌توان با افزودن چندین افزودنی مانند تثبیت‌کننده‌های حرارتی، تثبیت‌کننده‌های UV، نرم‌کننده‌ها، اصلاح‌کننده‌های ضربه، پرکننده‌ها، بازدارنده‌های شعله، رنگدانه‌ها و غیره بهبود بخشید/اصلاح کرد.
انتخاب این افزودنی‌ها برای بهبود خواص پلیمر به نیاز کاربرد نهایی بستگی دارد. به عنوان مثال:
۱. نرم‌کننده‌ها (فتالات‌ها، آدیپات‌ها، تری‌ملیتات‌ها و غیره) به عنوان عوامل نرم‌کننده برای افزایش عملکرد رئولوژیکی و همچنین مکانیکی (چقرمگی، استحکام) محصولات وینیل با افزایش دما استفاده می‌شوند. عواملی که بر انتخاب نرم‌کننده‌ها برای پلیمر وینیل تأثیر می‌گذارند عبارتند از: سازگاری با پلیمر؛ نوسان کم؛ هزینه.
۲. PVC پایداری حرارتی بسیار پایینی دارد و تثبیت‌کننده‌ها به جلوگیری از تخریب پلیمر در حین پردازش یا قرار گرفتن در معرض نور کمک می‌کنند. ترکیبات وینیل هنگام قرار گرفتن در معرض گرما، یک واکنش دهیدروکلراسیون خود-شتاب‌دهنده را آغاز می‌کنند و این تثبیت‌کننده‌ها HCl تولید شده را خنثی کرده و عمر پلیمر را افزایش می‌دهند. عواملی که باید هنگام انتخاب تثبیت‌کننده حرارتی در نظر گرفته شوند عبارتند از: الزامات فنی؛ تأییدیه‌های نظارتی؛ هزینه.
۳. پرکننده‌ها به دلایل مختلفی به ترکیبات PVC اضافه می‌شوند. امروزه، یک پرکننده می‌تواند با ارائه ارزش به روش‌های جدید و جالب با کمترین هزینه فرمولاسیون ممکن، یک افزودنی با عملکرد واقعی باشد. آن‌ها به موارد زیر کمک می‌کنند: افزایش سختی و استحکام، بهبود عملکرد ضربه، افزایش رنگ، کدورت و رسانایی و موارد دیگر.
کربنات کلسیم، دی اکسید تیتانیوم، خاک رس کلسینه شده، شیشه، تالک و غیره انواع رایج پرکننده‌های مورد استفاده در PVC هستند.
۴. روان‌کننده‌های خارجی برای کمک به عبور روان مذاب PVC از تجهیزات فرآوری استفاده می‌شوند. در حالی که روان‌کننده‌های داخلی ویسکوزیته مذاب را کاهش می‌دهند، از گرم شدن بیش از حد جلوگیری می‌کنند و رنگ خوب محصول را تضمین می‌کنند.
۵. افزودنی‌های دیگری مانند کمک‌فرآیندها، اصلاح‌کننده‌های ضربه، برای افزایش خواص مکانیکی و همچنین خواص سطحی PVC اضافه می‌شوند.
زمان ارسال: ۱۳ دسامبر ۲۰۲۲