در سال‌های اخیر، محصولات پلی‌اتیلن همچنان در مسیر توسعه پرسرعت به پیش رفته‌اند. اگرچه واردات پلی‌اتیلن هنوز بخش مشخصی را تشکیل می‌دهد، اما با افزایش تدریجی ظرفیت تولید داخلی، نرخ بومی‌سازی پلی‌اتیلن روند افزایشی سال به سال را نشان داده است. طبق آمار جین‌لیانچوانگ، تا سال ۲۰۲۳، ظرفیت تولید پلی‌اتیلن داخلی به ۳۰.۹۱ میلیون تن رسیده است که حجم تولید آن حدود ۲۷.۳ میلیون تن است. پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۲۴ همچنان ۳.۴۵ میلیون تن ظرفیت تولید به بهره‌برداری برسد که عمدتاً در نیمه دوم سال متمرکز خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود ظرفیت تولید پلی‌اتیلن در سال ۲۰۲۴ به ۳۴.۳۶ میلیون تن و میزان تولید حدود ۲۹ میلیون تن باشد.
از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۴، شرکت‌های تولید پلی‌اتیلن عمدتاً به سه مرحله تقسیم می‌شوند. در میان آنها، از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹، عمدتاً مرحله سرمایه‌گذاری از زغال‌سنگ به الفین است که میانگین افزایش مقیاس تولید سالانه آن حدود ۹۵۰۰۰۰ تن در سال است. دوره ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ مرحله تولید متمرکز در صنایع پالایش و شیمیایی در مقیاس بزرگ است که طی آن میانگین مقیاس تولید سالانه در چین به طور قابل توجهی افزایش یافته و به ۲.۶۸ میلیون تن در سال رسیده است. پیش‌بینی می‌شود که ۳.۴۵ میلیون تن از ظرفیت تولید در سال ۲۰۲۴ همچنان به بهره‌برداری برسد که نرخ رشد آن در مقایسه با سال ۲۰۲۳، ۱۱.۱۶ درصد خواهد بود.
واردات پلی‌اتیلن سال به سال روند کاهشی را نشان داده است. از سال ۲۰۲۰، با گسترش متمرکز پالایش در مقیاس بزرگ، ظرفیت حمل و نقل بین‌المللی به دلیل رویدادهای بهداشت عمومی جهانی محدود شده و نرخ حمل و نقل دریایی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. تحت تأثیر عوامل قیمت، حجم واردات پلی‌اتیلن داخلی از سال ۲۰۲۱ به طور قابل توجهی کاهش یافته است. از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳، ظرفیت تولید چین همچنان در حال گسترش است و باز کردن پنجره آربیتراژ بین بازارهای داخلی و خارجی همچنان دشوار است. حجم واردات بین‌المللی پلی‌اتیلن در مقایسه با سال ۲۰۲۱ کاهش یافته است و انتظار می‌رود حجم واردات داخلی پلی‌اتیلن در سال ۲۰۲۴ به ۱۲.۰۹ میلیون تن برسد. بر اساس هزینه و الگوی جریان عرضه و تقاضای جهانی، حجم واردات آینده یا داخلی پلی‌اتیلن همچنان کاهش خواهد یافت.
از نظر صادرات، به دلیل تولید متمرکز واحدهای پالایش در مقیاس بزرگ و واحدهای هیدروکربن سبک در سال‌های اخیر، ظرفیت تولید و خروجی به سرعت افزایش یافته است. واحدهای جدید برنامه‌های تولید بیشتری دارند و فشار فروش پس از راه‌اندازی واحدها افزایش یافته است. تشدید رقابت قیمت پایین داخلی منجر به آسیب سود در رقابت قیمت پایین شده است و اختلاف قیمت معکوس بلندمدت بین بازارهای داخلی و خارجی، هضم چنین افزایش عرضه‌ای را در مدت زمان کوتاه برای مصرف‌کنندگان ترمینال دشوار کرده است. پس از سال 2020، حجم صادرات پلی‌اتیلن به چین روند افزایشی سال به سال را نشان داده است.
با افزایش فشار رقابت داخلی سال به سال، روند جستجوی جهت‌گیری صادراتی برای پلی‌اتیلن قابل تغییر نیست. از نظر واردات، خاورمیانه، ایالات متحده و سایر نقاط هنوز تعداد زیادی منابع کم‌هزینه دارند و همچنان چین را به عنوان بزرگترین بازار هدف صادراتی در نظر می‌گیرند. با افزایش ظرفیت تولید داخلی، وابستگی خارجی پلی‌اتیلن در سال 2023 به 34 درصد کاهش خواهد یافت. با این حال، حدود 60 درصد از محصولات پلی‌اتیلن رده بالا هنوز به واردات متکی هستند. اگرچه هنوز انتظار می‌رود با سرمایه‌گذاری در ظرفیت تولید داخلی، وابستگی خارجی کاهش یابد، اما شکاف تقاضا برای محصولات رده بالا در کوتاه‌مدت قابل پر شدن نیست.
از نظر صادرات، با تشدید تدریجی رقابت داخلی و انتقال برخی از صنایع تولیدی داخلی سطح پایین به آسیای جنوب شرقی، تقاضای خارجی نیز در سال‌های اخیر به یک جهت‌گیری اکتشاف فروش برای شرکت‌های تولیدی و برخی از بازرگانان تبدیل شده است. در آینده، این امر همچنین باعث جهت‌گیری صادراتی و افزایش صادرات به آسیای جنوب شرقی، آفریقا و آمریکای جنوبی خواهد شد. در بخش داخلی، اجرای مداوم طرح کمربند و جاده و افتتاح بنادر تجاری چین و روسیه، امکان افزایش تقاضا برای پلی‌اتیلن در مناطق شمال غربی آسیای مرکزی و شمال شرقی شرق دور روسیه را ایجاد کرده است.
زمان ارسال: مه-06-2024