زندگی پر از بستهبندیهای براق، بطریهای لوازم آرایشی، کاسههای میوه و موارد دیگر است، اما بسیاری از آنها از مواد سمی و ناپایدار ساخته شدهاند که به آلودگی پلاستیکی کمک میکنند.
اخیراً، محققان دانشگاه کمبریج در بریتانیا راهی برای ایجاد اکلیلهای پایدار، غیرسمی و زیستتخریبپذیر از سلولز، که بلوک اصلی سازنده دیوارههای سلولی گیاهان، میوهها و سبزیجات است، پیدا کردهاند. مقالات مرتبط در مجله Nature Materials در تاریخ ۱۱ام منتشر شد.
این اکلیل که از نانوکریستالهای سلولز ساخته شده است، از رنگ ساختاری برای تغییر نور و تولید رنگهای پر جنب و جوش استفاده میکند. به عنوان مثال، در طبیعت، درخشش بالهای پروانه و پرهای طاووس شاهکارهایی از رنگ ساختاری هستند که پس از یک قرن محو نمیشوند.
محققان میگویند با استفاده از تکنیکهای خودآرایی، سلولز میتواند فیلمهای رنگی روشنی تولید کند. با بهینهسازی محلول سلولز و پارامترهای پوشش، تیم تحقیقاتی توانست فرآیند خودآرایی را به طور کامل کنترل کند و امکان تولید انبوه این ماده را به صورت رول فراهم کند. فرآیند آنها با ماشینهای موجود در مقیاس صنعتی سازگار است. با استفاده از مواد سلولزی موجود در بازار، تبدیل به سوسپانسیونی حاوی این اکلیل تنها چند مرحله طول میکشد.
محققان پس از تولید فیلمهای سلولزی در مقیاس بزرگ، آنها را به ذراتی تبدیل میکنند که اندازه آنها برای ساخت رنگدانههای اکلیلی یا جلوهای استفاده میشود. این گلولهها زیستتخریبپذیر، بدون پلاستیک و غیرسمی هستند. علاوه بر این، این فرآیند نسبت به روشهای مرسوم، انرژی بسیار کمتری مصرف میکند.
مواد آنها میتواند جایگزین ذرات اکلیلی پلاستیکی و رنگدانههای معدنی ریز شود که به طور گسترده در لوازم آرایشی استفاده میشوند. رنگدانههای سنتی، مانند پودرهای اکلیلی که در مصارف روزمره استفاده میشوند، مواد ناپایداری هستند و خاک و اقیانوسها را آلوده میکنند. به طور کلی، مواد معدنی رنگدانه باید در دمای بالای ۸۰۰ درجه سانتیگراد گرم شوند تا ذرات رنگدانه تشکیل شوند که این دما نیز برای محیط طبیعی مضر است.
فیلم نانوکریستال سلولزی تهیهشده توسط این تیم میتواند با استفاده از فرآیند «رول به رول» در مقیاس بزرگ تولید شود، درست مانند کاغذ که از خمیر چوب ساخته میشود و این ماده را برای اولین بار به صورت صنعتی تولید میکند.
در اروپا، صنعت لوازم آرایشی سالانه حدود ۵۵۰۰ تن میکروپلاستیک استفاده میکند. پروفسور سیلویا ویگنولینی، نویسنده ارشد این مقاله، از دانشکده شیمی یوسف حمید در دانشگاه کمبریج، گفت که آنها معتقدند این محصول میتواند صنعت لوازم آرایشی را متحول کند.
زمان ارسال: ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲